Uiteindelijk waren we rond 23:00 op Bali en moesten we nog van het vliegveld naar een stadje zien te komen. Ook hier probeerden taxichauffeurs iedereen weer op te lichten met hun 'best price', terwijl je als je even doorliep via een vaste taxiservice 3x zo goedkoop naar het zelfde plaatje kon komen. Uiteindelijk hebben we ons naar Kuta laten rijden, omdat we nog een hotel moesten zien te vinden en toch de volgende dag weer verder zouden trekken. In Kuta bleek het vinden van een guesthouse alleen nog niet zo makkelijk... Alle goedkopen zaten vol en de rest was allemaal enorm duur. Uiteindelijk hebben we na een tijdje een gevonden met nog wel een redelijk prijs, en konden we eindelijk onze rugzak en koffers neerzetten en op bed neerploffen. Na nog even gekletst te hebben over onze reis wilden we gaan slapen, maar net op dat moment zagen Len en ik allebei in onze ooghoek iets bewegen... Iets groots. Eerst was 'het' nog maar half te zien, aangezien het plafond donker van kleur was en het maar half op de muur zat. Maar naar een paar seconden kwam het tevoorschijn en bleek het een enorme spin te zijn... Een soort lopende hand. Na een 'Oh mijn god Len, is dat serieus een spin? Ja he? Echt he? WOW, dit is niet normaal! Wat moeten we nu doen? Shit Len, haal het weg. Hoe moeten we die nou weghalen? Hij is gigantisch! NEE, hij beweegt! Oh mijn god, oh mijn god, oh mijn god!' moesten we natuurijk een plan bedenken omdat dat ding weg te krijgen. De spin (ookwel 'de wandelende hand' genoemd) begon namelijk ook super snel te rennen, aangezien hij heel heftig reageerde op mijn paniekerige gebler. Helaas voor de hand konden we maar 1 plan bedenken dat ook daadwerkelijk uit te voeren was, en dat betrof helaas een gruweldaad... We moesten hem vermoorden. Maar hoe? Laten we zeggen dat Len zijn Birckenstock de klus uiteindelijk geklaard heeft en dat er niet veel meer over was van het arme beestje (ofwel beest). Ik vind het nog steeds sneu dat we zo'n mooie grote spin hebben moeten vermoorden, maar het was voor ons op dat moment de enige optie (slaapgebrek). Gelukkig heb ik nu wel een partner in het checken van alle hoeken van de kamer voordat we erin trekken, want zelfs Len was 'een beetje' geschrokken van de grootte van die spin (gi-gan-tisch). Wel een beetje balen dat we gelijk de eerste nacht moesten ontdekken dat deze wandelende handen wel degelijk in guesthouse kamers voorkomen, dus voortaan 'check check dubbel check', haha.
De volgende ochtend hebben we ons eerste ontbijt in Indonesie gegeten en YES, ze hebben hier ook lekker vers fruit met yoghurt en honing! Heerlijk! Vervolgens zijn we die dag afgereisd naar Padangbai, een plaatsje waar vanuit we de volgende dag zouden kunnen vertrekken met de boot naar Lombok. Aangezien de taxichauffeurs onmogelijke bedragen vroegen (en dat nog steeds de 'best price' vonden), zijn we in Kuta eerst opzoek gegaan naar het lokale busstation. Dit was nog best een moeilijke zoektocht, omdat volgens de ene Indo dit busstation wel bestond, maaar volgens de volgende Indo Kuta helemaal geen busstation zou hebben. Na lang zoeken hebben we uiteindelijk een lokaal bushokje gevonden en zijn we daar op de bus gestapt naar Batubulan, waar we zouden kunnen overstappen naar Padangbai. In de eerste bus bleek de rit opeens gratis te zijn, en heeft een kletsgrage Indonesische mevrouw ons meerdere keren verteld hoe 'lucky' we wel niet waren dat we nu met de bus gingen en dat deze net nu wij gingen free was! Aangezien de bus ons normaal wel 2x 30 cent had gekost voelden wij ons natuurijlk ook ontzettende bofkonten, haha. Uiteindelijk zijn we in Batubulan overgestapt op een ander lokaal busje, heel oud en vies en kapot, en zijn we zo naar Padangbai gereisd Hier hebben we overnacht en zijn we de volgende dag om 08:00 's ochtends op de slow boat naar Lombok gestapt... Lombok here we come!
 |
| En zo ziet een slowboat er in Indonesië dus van binnen uit. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten